WOW Rabobank de Zuidelijke Baronie bedankt voor dit mooie bedrag!
Alle leden die ons gesteund hebben – diepe buiging – ontzettend bedankt!

Dagboek van
de heilige Klara,

Meersel-dreef,                                                                  
8 februari 2020.

Lief
dagboek,

Oh mijn
lieve God, vandaag is weer de dag waarop die gehele raad van Breda met al die
druk rammelende en toeterende sfeermakers als gevolg per bus mijn vertrouwde
etablissement op z’n kop gaan zetten, en vervolgens met een van oeverloos
gezwam voorziene toespraak mij een zo goedkoop en ranzig mogelijke worst van
industrieel fabricaat aanbieden, om mij vervolgens te verzoeken om op maandag
met carnaval een stralend zonnetje te laten schijnen. Schei toch uit, hou toch
op, elk jaar hetzelfde liedje. Tenzij…..tenzij er dit jaar weer respons komt
vanuit het ietwat oostelijker gelegen Dringersgat. En dat zal toch wel, want ik
heb al weken Rob Bosmans rond zien dwalen op de strijbeekse heide. Dan weer
links, dan weer rechts, of die man niet weet wat hij wil, of het wil zeggen dat
de Roadrunners uit Gilze zich weer bevoorraad met kwaliteitsmateriaal van de
plaatselijke slachter (in worstvorm) zich via een nieuwbakken route in de
richting van dit pre carnavaleske evenement gaan begeven. Ik wrijf nog eens
goed de overtollige soep uit mijn hemelse ogen en kijk op de wijzerplaten van
mijn klokje. 8 uur scherp, en jawel een blik richting dringersgat verraad een
voortspoedende beweging van een groep van 8 sportieve mannen van
bovengemiddelde leeftijd, en oh sorry 1 ervan een jonge adonis, en 4 rijenaren
(grapje). Gehuld in modieuze fluoriserende tinten zodat ze voor mij goed
opvallen in het onherbergzaam terrein die de route herbergt, ontsproten in het
licht sadistische brein van de routeplanner van deze dag. Toch lijkt het dit
jaar wel mee te vallen, want zelfs Ton Swolfs blijft overeind, en paradeert met
de stabiliteit van een (blinde) koorddanser door de chaamse bossen. Na een paar
ommetjes waardoor de teller op 12 km. staat, verschijnt deze groep aan de
chaamseweg alwaar Robert, beter bekend als ;de Meeuw, staat te wachten op het
rendez vous punt. Vanuit chaamse zijde zie ik met gezwinde spoed ook al een
busje met opdruk TBB alle snelheidsregels aan z’n laars lappen, met als
resultaat dat ze toch 10 seconden voor aankomst van 12 bezweette
kilometervreters aankomen, zodat ze toch kunnen zeggen dat ze weer op tijd
waren , Hulde Hulde. Ondertussen neem ik in ogenschouw even de stand van zaken
bij de zevenster en tot mijn groot genoegen zie ik dat mijn favoriete gasten
weer koninklijk zullen worden ontvangen met een riante zitplaats en een
heerlijke versnapering. Sorry ff afgeleid. Focus op de groep sportievelingen
die wel heel veel moeite doen voor een zonnestraaltje meej carnaval. Inmiddels
met een dubbel zo grote formatie doorkruisen zij de instabiele paden rondom het
landgoed Hondsdonk. Al slootje springend ( kees nam slootje springen wel iets
te letterlijk, hij sprong ook echt IN de sloot) en over de verradelijk veel op
elkaar gelijkende gangen van de strijbeekse heide (toch Rob ?)bereiken ze tot
mijn genoegdoening , na nog enkele kilometers belgisch asfalt, mijn thuishaven
; de zevenster. Ik zie ze nog snel op de foto gaan en daarna rap naar binnen om
lekker om te kleden en op te frissen. Dat opfrissen was meer in de vorm van
fijne luchtjes uit een spuitbusje, schoon wordt je er niet van, lekker fris ook
maar voor een half uurtje, maar goed dat later nog van pas komen. Mijn humeur
maakt een vreugdedansje omdat ik zie dat deze groep dringers en dringerinnekes
(baviaon,en wat wringers) uitmuntend gesoigneerd worden door bedienend
personeel dat ze voorziet van koffie, thee, en overheerlijke smoskes. Onder nog
luider gejuich werden later de non, licht, zwaarder en zwaar alcoholische
versnaperingen ter tafel gebracht. Bim bam… bim bam, de klok slaat twaalf uur.
Mijn plicht roept te verschijnen bij het offeringsaltaar alwaar een trouwe
dienstdoende pater een breed spectrum worsten uit het kielegat in ontvangst zal
nemen. Aangezien het gepaard gaat met een hoop blablabla, heb ik nog wel tijd
om met een schuin oog een blik te werpen in de drankgelegenheid. Lamgeslagen
liggen daar nu enkele achtergebleven roadrunners over tafel. Een nader
inspecterende blik laat zien dat ze (nog) niet lam zijn, maar schuddebuikend,
de ogen betraand onder invloed zijn van de verhalen en bakken van Jack Marinus.
Oh let op Klaartje, in de tuin is het de beurt aan de roadrunner Gilze, die
hebben tenminste goeie worst bij, en hebben mijn morgen lekker gevuld omdat ik hun
sportieve jaarlijkse ritueel heb mogen aanschouwen. Ik heb 1 dag lekker weer te
vergeven, en die gaat mee naar Gilze, in Breda kijken ze maar met d’r
geblaas(zoals zo vaak de laatste jaren). Nou hehe hebben we dat ook weer gehad,
kan die kielegatse fanfare binnen weer wat gaan toeteren, wel heel gezellig
overgins. Ze zetten het nummer sweet caroline in, zouden ze daarmee de lucht
bedoelen de rond de roadrunners hangt… zweet caroline. Toch hoop ik dat ze snel
afnokken, want het wordt zoal stillekes aan tijd voor mijn middagdutje.
Gelukkig zie ik de bus al aankomen en volwassen als ze zijn stappen ze allen
tijdig in voor een voorspoedige rit huiswaarts. De chauffeur en Jack doen nog
een wedstrijdje moppen tappen, en terwijl de laatstgenoemde zwaar
overmodulerend door de microfoon bralt, vergeet de bestuurder in Chaam de
gerichtste weg richting Gilze te nemen. Hierdoor wordt mijn powernap nog een
tijdje uitgesteld, want ik wil er wel van overtuigd zijn dat deze lieden
heelhuids en tijdig hun bestemming bereiken, ik zie ze immers graag volgend
jaar weer terug ! En ja hoor gelukkig komt alles goed en na een omtrekkende
beweging wordt toch de locatie van de alphensebaan aangedaan. Eind goed al
goed. Namens mij ; Rob en Carla bedankt,tot volgend jaar….en bedankt voor de
worst, laat oew paraplu maar thuis met carnaval !

Dag lief
dagboek, tot morgen,

Klara